می نویسم از ی قایق ک تو دریا بی نشونه از کسی که با ستاره قصه شبو می خونه از شکستن و نرفتن و فقط لبها رو بستن از ی ساحل و ی دریا و ب انتظار نشستن

ساعت تلخ رفتن تو مثل یلدا ک درازه مثل اونکه ناگزیره بازی عشقو می بازه