لم أجدْ الطريقَ، لكنَّ الأملَ لم يمتْ، بلْ هو في أعماقي، يشتعلُ من جديدٍ. (راه را نیافتم، اما امید نمرده است، بلکه در درون من است و دوباره شعله می‌کشد. كلُّ يومٍ يحملُ جديدًا، وعيناي تترقبُ الحقيقةَ التي تأتي. (هر روز چیزی جدید به همراه دارد، و چشمان من حقیقتی که می‌آید را منتظرند. إنني أسيرٌ في الطريقِ الذي ليس له نهاية، لكن في قلبي، أعلمُ أنني سأصلُ يومًا. (من در راهی که پایانی ندارد قدم می‌زنم، اما در دل خود می‌دانم که روزی به مقصد می‌رسم. عيني تدمعُ على الطريقِ الطويلِ، ولكن قلبي يبتسمُ في عمقِ الهمومِ. (چشمانم از راه طولانی اشک می‌ریزند، اما قلبم در عمق غم‌ها لبخند می‌زند. كلما غابت الشمسُ، وأظلمت السماء، أحسُّ بنورٍ خفيٍّ ينبثقُ من داخلِ روحي. (هرگاه خورشید غروب کند و آسمان تاریک شود، احساس می‌کنم نوری پنهان از درون روحم می‌جوشد. أبحثُ عن الطريقِ في المتاهاتِ، وأنا أعلمُ أنَّ الطريقَ في قلبي. (در پیچ‌وخم‌های زندگی به دنبال راه می‌گردم، اما می‌دانم که راه در دل من است.